Dzieciństwo Tadeusza Kotarbińskiego upływało w szacunku do tradycji rodzinnych. Już jako mały chłopiec wykazywał zamiłowanie do muzyki, malarstwa i poezji. Ojciec Miłosz był znanym malarzem i profesorem w szkołach sztuk plastycznych. Matka Ewa grała na fortepianie i towarzyszyła ojcu w pracach muzycznych. Młodszy brat Mieczysław był także malarzem i nauczycielem. Jako uczeń T. Kotarbiński był niezwykle uzdolniony. Interesował się matematyką, dużo czytał, ćwiczył języki obce. Jego życzliwość i pogodne usposobienie sprawiały, że miał duże grono przyjaciół. Był niezwykle uczynny, wrażliwy na zło i krzywdę. Miał głębokie poczucie odpowiedzialności za czyny swoje i innych. Od najmłodszych lat przestrzegał i praktykował 4 podstawowe zasady życia godziwego: Lub robić coś Kochaj kogoś Żyj poważnie Nie bądz gałganem T. Kotarbiński był wielkim patriotą. Przedstawianie historii Polski oczyma zaborcy, wewnętrzna walka z własnymi przekonaniami i osobista klęska w 1905 r. (strajk młodzieży) wyzwoliły w nim ogromną siłę twórczą. W życiu dorosłym T. Kotarbiński początkowo był nauczycielem gimnazjalnym. Uczył greki i łaciny. Najważniejsze dla niego były dobro i wolność myślenia swoich uczniów. Kotarbińskiego charakteryzował wysoki poziom kultury myślowej, więc szybko został przyjęty do grona profesorów Uniwersytetu Warszawskiego. W 1919 r. został profesorem nadzwyczajnym filozofii w Odrodzonej Polsce. W 1920 r. został profesorem zwyczajnym. Swoje przemyślenia, doktryny filozoficzne zaczął przelewać na papier tworząc pierwsze podręczniki i książki filozoficzne. W życiu dorosłym nadal kierował się zasadami etyki. Stawał w obronie ludzi prześladowanych ze względu na pochodzenie, czy przekonania. Żywo interesował się aktualnymi problemami uczniów i studentów. W czasie wojny organizował tajne komplety, często ukrywał ludzi prześladowanych. T. Kotarbiński to znakomity wykładowca, filozof, logik, etyk, prakseolog, poeta i artysta. Nazywano go "Sokratesem warszawskim". W ciągu długiego i pracowitego życia (przeżył 95 lat) napisał ponad 400 utworów. Nasz Patron to człowiek cechujący się wysoką kulturą osobistą, niezwykle tolerancyjny, wszechstronnie wykształcony, a jednocześnie niezwykle skromny. Głoszone przez niego hasła adresowane do dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych, mimo upływu lat, są nadal aktualne. My także - uczniowie Szkoły Podstawowej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Budzyniu staramy się wcielać je w nasze codzienne życie. Gardzimy kłamstwem, szanujemy godność ludzkiego życia, staramy się być prawdziwymi przyjaciółmi i wzorowymi uczniami.